Yeni şiir genişleyerek sürüyor. Daha doğrusu bu şiirin farklı anlayışlardaki şiirleri kitaplaşıyor, bu da farklılıklar kadar benzerlikleri, yakınlıkları görmeye de olanak sağlıyor.

“Şiir beklemez” diye bir söz düştü aklıma ya niye düştü, nerden esti bilemedim. Çok çok epey zamandır bir-iki ülkede de benimle dolaşan, okuyayım, belki yazarım dediğim iki kitaptandır. Hele raslantıyla iki Hasan’ın şiirlerinden oluşuyorsa kitaplar, ilki Hasan Temiz’in ‘Tükeniş Orkestrası’ (Vacilando), ikincisi ise Hasan Bozdaş’ın ‘İnsanın Madde Olmayan Kısmı’ (Dergâh).

Okumaya devam et “İki Hasan’ın Hasadı | Haydar Ergülen”

Hasan Bozdaş’ı ilk şiir kitabı Adil Bir Akşam ile tanımıştım. Şu dizeler beni çarpmıştı: “ben doğduğumda / çocukları delirmesin diye anneler / hasan dağıttılar / O kadar çok baktım ki uzağa / öldüğüme inanmadılar”

Hasan Bozdaş, belki de yaşadığımız hayatın en âdil imgesi ölüm olduğu için şiirlerinde ölüm kelimesini sıkça kullanıyor. Bozdaş’ın şiirlerini önceki-sonraki bağlamında okuduğumuzda düşsel düşüncenin imgeye baskın durduğunu söyleyebiliriz. Ayağına kadar gelen romantizme yüz vermeyen, düşsel ve düşünsel dünyadan kendine bir şiir atmosferi oluşturmayı bilen bir şiir yazıyor. Okuyucu şairin daha ilk başta yeni çıkan kitabın isminde romantizmin baş döndürücü etkisini nasıl kırmaya çalıştığını fark ediyor: İnsanın Madde Olmayan Kısmı.

Okumaya devam et “Hasan Bozdaş’tan Düşünen Şiirler | Hüseyin Akın”

2000’lerden sonra yeni bir şiir yazıldığını söylemiştik. Uzun süre İkinci Yeni’nin tekrarını yaşayan Türk şiirinde, dönüşümün başlangıcını 90’ların sonuna işaretleyebiliriz. ‘80 şiirinin adeta kısırlaştırdığı şiirimizi, bireyci hazlardan kurtarmak için ‘90 kuşağının çabaları yadsınamaz. Buna rağmen yeni tür şiir için 2000 sonrasını beklemek gerekecekti. ‘90 kuşağının temelini belirlediği bu yönelimin verimleri, yoğun olarak 2000 ve sonrası kuşakla anılmaya başlandı.

Neydi yeni şiirin vadettiği? Öncelikle söz oyunlarından, humordan, lirikten, vıcık vıcık aşk şiirlerinden ve modern insanın çıkmazını anlatan bireyci mırıldanmalardan gına gelmişti. Her biri diğerinin tekrarı olan şiirler, bugün de yazılmaya devam ediyor. Lâkin yeni bir ses, yeni bir üslup olarak şiirdeki değişimi sırtlayan şairler de var. İşte sevindiğimiz nokta budur. Çünkü alışıldık gelen her şey şiire düşmandır. Şiirde beklenen şey şaşırtıcı bir başkalıktır. İlk kez okunduğunda insanda farklı bir hoşluk duygusu bırakan şiirdir yeni olan. Alışıldık olanı devam ettiren şiir ise özü itibariyle kayıptır.

Okumaya devam et “Şair Hasan Bozdaş’tan Yeni Kitap: İnsanın Madde Olmayan Kısmı | Yunus Emre Altuntaş”

Hasan Bozdaş’ın ilk şiir kitabı Adil Bir Akşam, bundan beş yıl önce Hece Yayınları tarafından okura sunulmuştu. O eser hakkında Yeni Şafak Kitap’ta kısa bir tanıtım ve değerlendirme yazısı yazmıştım. Şairin ikinci şiir kitabı İnsanın Madde Olmayan Kısmı, Dergâh Yayınları’ndan çıktı. 106 sayfalık kitap, üç bölüme ayrılmış: Çizgi, Tanrı’yla Buluşmalar, Logos. Her bölümde beşer şiir, toplam on beş şiir.

Şiirin ne olduğuna ve ne olmadığına, neleri içerdiğine ve neleri dışardığına ilişkin bugüne kadar söylenen sözlerin çokluğuna ve çeşitliliğine bakarak bundan sonra da çok ve çeşitli şeyler söyleneceğini öngörebiliriz. Hattâ benzer bir durumun Tanrı, insan, doğa, aşk, bilgi, madde, ışık… pek çok varlık ve kavram için de söz konusu olduğunu uygarlık ve düşünce tarihi bize gösteriyor. Bize kesinti ve kopuş gibi görünen sarsıcı dönüşümlere rağmen, insanlığın serüveninde değişerek devam etme, devam ederek değişme kuralının işlemekte olduğunu söyleyebiliriz. Bu olgu sayesinde hem “Güneşin altında yeni bir şey yok!” hem de “Şimdi yeni şeyler söylemek lazım!” diyebiliyoruz. Okumaya devam et “İnsanın Maddesine Şiirin Nazmına Dair | İbrahim Demirci”